Wie nu de verzekeringsactiviteiten van ING zou willen kopen en de boeken wenst
in te zien, komt terecht in een wirwar van cijfers. De ene post op de balans
staat bij de bank, de andere bij een verzekeringspoot, en dan loopt er nog
een vastgoeddivisie doorheen.

Due diligence
Een snel en makkelijk due diligence onderzoek, zoals een boekenonderzoek in
financieel jargon heet, zit er dus niet in. Daar gaat verandering in komen.

Bestuursvoorzitter Jan Hommen wil de boel intern alvast gaan splitsen. Aan de
ene kant ontstaat binnen ING een pilaar bestaande uit de bankactiviteiten,
en aan de andere kant een pilaar met daarin alle verzekeringsactiviteiten,
waaronder Nationale Nederlanden.

Over een verkoop van de laatste wordt al jaren gespeculeerd. Maar de gezellige
gesprekken aan de bar door de roddeltantes uit de beleggings- en
aandelensector liepen steevast uit op de constatering dat een ontvlechting
van de verzekeringsactiviteiten gewoon een te grote stap zou zijn voor een
koper.

Megacombinatie
Dat was ook niet zo gek. Nationale Nederlanden en de NMB Postbank Groep
gingen in 1991 samen en vormden daarmee een van Europa’s grootste
bankverzekeraars. Die combinatie was toen nog niet erg in zwang.

ING pakte de zaken groots aan, mede met Ewald Kist - verzekeringsman van het
eerste uur -- in de top van het bedrijf. ING kocht in de VS de
verzekeringsbedrijven Equitable of Iowa, Aetna en Reliastar, en werd daarmee
één van de grootste Amerikaanse verzekeraars.

De verzekeringstak van ING groeide uit tot een megaspeler, met 312 miljard
euro aan bezittingen ultimo 2008. De poot draaide een verlies van 1,2
miljard euro als gevolg van de kredietcrisis en de recessie, vergeleken met
de 5,8 miljard winst in 2007.

Flinke hap
Een hapklare brok zijn de twee apart gezette pilaren met de splitsing nog
steeds niet, maar het maakt de verkoop van onderdelen wel aantrekkelijker,
want makkelijker. En een smakelijk hapje is de verzekeringstak zeker.

Hoewel licht in de problemen gebracht en uit de brand geholpen door de
Nederlandse staat, bezit de bankpoot nog steeds meer dan 1 triljoen euro aan
bezittingen en draaide het in 2008 een winst van 703 miljoen euro.

Iets minder sexy dan de 3,7 miljard winst in 2007, maar toch.

Cross-selling
Ondanks deze duizelingwekkende cijfers was het zogenaamde cross-selling idee
van Ewald Kist niet zo'n goed idee, zo viel her en der te beluisteren in de
financiële sector.

Cross-selling hield in dat de bankpoot uit de verzekeringstak afgeleide
producten verkocht, en vice versa. De kredietcrisis lijkt nu de bijl te zijn
die in de boom die cross-selling heet werd gezet.

"Het lijkt erop dat met de splitsing de hoop op synergie tussen de twee
onderdelen wordt opgegeven", stellen analisten van Theodoor Gilissen
Bankiers. "De cross-selling tussen deze twee onderdelen is geen succes
gebleken."

Scheiden tot lijden
Splitsing van activiteiten is nu het nieuwe toverwoord. Waren er altijd al
twijfels over cross-sellling, onder meer vanuit toezichthouders die het
plaatje bij bankverzekeraars soms onduidelijk vonden, sinds de vermenging
van obligaties, financiële producten, leningen en hypotheken - die uitmondde
in de kredietcrisis - klinkt de roep 'schoenmaker, blijft bij uw leest'
steeds luider.

Bankiers moeten het voortaan bij bankieren houden en verzekeraars bij
verzekeren. Wat ex-topman Michel Tilmant niet aandurfde, zet de nieuwe
topman Jan Hommen nu toch in gang.

Ergens pinkt Ewald Kist misschien een traantje weg.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl